5e dag van Utrecht naar Odijk

Het was een regenachtige dag vandaag. Ik had me natuurlijk voorgenomen vandaag deze wandeltocht te maken, maar toen ik opstond en naar buiten keek dacht ik “ je lijkt wel gek”. En toen regende het nog niet, de lucht was donker en het begon zacht te regenen toen ik de deur uitging. 

Maar op een Camino kun je het weer niet uitkiezen. Je hebt het maar te doen met wat de dag brengt. Daar heb je regenkleding voor en ik had deze keer besloten ook een paraplu mee te nemen. Des te dichter ik bij de start van mijn tocht kwam, des te harder begon het te regenen. Eerst even in Utrecht naar het St. Jacobsgenootschap een stempel halen en het 2e boekje van de Jacobspelgrimwegen kopen. Nou, ik vond het in eerste instantie geen warm ontvangst, maar eerder koel en afstandelijk. Monique heet ze en kennelijk had ze weinig zin in een babbeltje. Tot nog een dame zich in het gesprek mengde en we gedrieën verder praatten over dat ieder zijn eigen Camino loopt, op zijn eigen manier, zijn/haar eigen route en ervaringen.

De mijne is dus voorlopig in Nederland zodat ik korte trips kan maken. Ik kan thuis herstellen van de wandelingen en binnenkort een paar overnachtingen inplannen. Zo wen ik er langzaamaan aan en trouwens, Nederland is toch ook wel vreselijk mooi.

Ik ben nog nooit van de Oude Gracht naar de Kromme Rijn gelopen, en dat was al erg mooi. Ik was verrast. Zo liep ik langzaam de stad uit. Ik bleef nog lang verkeer horen. Ik heb vaak de naam Amelisweerd gehoord en Rhijnauwen, maar ik heb ze nooit gezien. Ook nu was ik niet in de gelegenheid, want het kwam met bakken naar beneden dus besloot ik door te lopen. Betonnen gevallen ergens in het land, ik zag later dat er een kazerne is in Utrecht zuid, Kromhout. Misschien liggen die dingen achter de kazerne. Het was te nat en te donker om er een foto van te maken. Door de wind knisperde het riet en er waren veel watervogels. 

En, daar in Bunnik, raakte ik het spoor bijster. Ik had zo lang langs het Jaagpad gelopen dat ik me niet kon voorstellen dat ik via Bunnik langs een drukke weg naar Odijk moest wandelen. Omdat ik genoeg natgeregend was, besloot ik het toch maar te doen. Niet veel verder, 3 km. was Odijk. Daar ben ik op de bus gestapt en via Utrecht weer naar huis. Tevreden.