2e dag Vanaf Ouderkerk ad Amstel

22 juli 2019 - Hilversum, Nederland

Met de trein en de bus weer terug naar Ouderkerk ad Amstel. Ik wilde een stempel halen bij de St. Urbanus parochie. Ik liep helaas de verkeerde kant op en er ligt water tussen, de Amstel, dus omlopen.... en zo heb ik mijn eerste uur in Ouderkerk verspilt. Afgezien van de stempel, gelukkig hoefde ik niet lang te wachten op Eugene Brussel. Hij vertelde me dat hij en Rob Polet zwagers zijn. Ik heb nog even een kaarsje aangestoken in het Mariakapelletje. Waarom? Symbolisch, een lichtje in de duisternis achterlaten. De herinnering aan overleden dierbaren een lichtje geven, zal ik blijven doen op deze tocht, tot veel mooie herinneringen de boventoon voeren.

De godsdiensten liggen bijna op hun gat. De kerken zitten er vreselijk mee in hun maag. Logisch natuurlijk, zij geloven allemaal wel sterk in iets onzichtbaars en velen verdienen er ook hun brood mee. Het kan natuurlijk geen stand houden zo. Er zijn zelfs kerken die omgebouwd worden tot moskeeen, voedselbanken en wat al niet meer. Maar dat even ter zijde. Het is toch jammer dat er niet gezocht wordt naar een nieuwe invulling. Veel van hun ideeen kunnen best omgezet worden naar de modernere tijd. Een kerk kan het belang van liefde, begrip en dergelijke  blijven promoten. Maar ook een spiegel zijn voor de huidige tijd waarvan ik denk, mensen, is dit nou echt allemaal geluk? Dag en nacht online zijn? Spullen kopen, en kopen en kopen. Geld is de nieuwe God. Haasten, jachten, stressen. Dieren misbruiken voor massaproductie en de zeeen bevuilen. Insecticide op de gewassen tegen de insecten en de vogels vallen dood neer. Ik zie echt wel een rol voor de kerk, de staat doet te weinig tegen deze problemen. Wij moeten niet beschermd worden tegen dieren en insecten en  natuur. Zij moeten beschermd worden tegen de mens.

En zo krijgt zo’n tocht een functie, een betekenis. Word je op jezelf geworpen. Ik geniet intens van de natuur om me heen. Het wegverkeer verstomt en je hoort de wind in de gewassen, de grassen en de bomen. Je hoort de vogels en hun jongen. 

Mijn tocht kwam langs De Ronde Hoep, een prachtige polder. Je kunt er omheen wandelen of fietsen. Zeker de moeite waard eens te doen.

Maar de zon scheen, het werd warmer en warmer. En toen kreeg ik hoofdpijn. Ik kan niet actief zijn in de hitte, dat weet ik. Ik ben voor het kasteel van Loenersloot gestopt. Daar is een bushalte. Ik moest nog wel bijna een uur wachten. Ik denk, ik stap in Loenen ad Vecht uit en stap over op bus 121 naar Hilversum. Zo gezegd zo gedaan. Rijdt bus 121 niet op zondag. Pfff, balen. Ik sta voor de Jumbo, gelukkig, ik heb trek in chocola en haal een bakje vruchten en chocotoetje. Zo, dat is mijn avondeten. Een uurtje wachten dus. En dan verder met de bus  naar Utrecht natuurlijk om met de trein naar Hilversum te gaan. 

De volgende Camino les. Ga nou niet zitten balen. Dit is een tocht waarbij je moet leren je aan alle onverwachte elementen over te geven. Geef je over aan hoe het loopt. Dan verspil je geen negatieve energie. En het komt allemaal wel goed. We komen allemaal wel aan op onze bestemming.

De rest van de week zal het boven de 30 graden zijn. Dus kan ik niet verder wandelen. Het zij zo.

Foto’s